| ผู้รักษาด่านได้ | สาสนอสูร | |
| ต่างด่วนชวนกันยูร | ยาตรเต้า | |
| ถึงเมืองบอกเค้ามูล | สารส่ง ท่านนา | |
| อำมาตยรับรีบเข้า | สู่ท้องพระโรงคัล | |
| น้อมเศียรประนตแล้ว | ทูลแถลง | |
| โดยข่าวขุนด่านแจง | ขจัดข้อ | |
| รากษษส่งสารแสดง | โดยกิจ ศึกเฮย | |
| พระสดับหฤไทยท้อ | สั่งให้อ่านสาส์น | |
| สาส์นทรงองค์ท่านท้าว | คนธรรพ์ | |
| ครองดิศรีสินอัน | เอกอ้าง | |
| ประสงค์มิ่งมไหยสวรรย์ | พระเสวตร ฉัตรนา | |
| ผิวะขัดบัดลุยล้าง | แหลกม้วยหมดเมือง | |
| สดับสารพระสุดแค้น | เคืองคำ | |
| รบสงเสนาประจา๑ | ค่ายป้อม | |
| จงจัดจ่ายเครื่องสำ | หรับรบ เรวแฮ | |
| เร่งแต่งราชสาส์นน้อม | นอบเจ้าอยุทธยา | |
| อาลักษณแต่งเสรจแล้ว | ลงสุวรรณ ลานเฮย | |
| ใส่กล่องมณีสรร | ส่งให้ | |
| หมื่นสินธพรับจรัล | เรวรีบ | |
| กระโดดขึ้นม้าไม้ | หวดห้อจรดล | |
| หมู่อำมาตย์ใหญ่น้อย | นายทหาร | |
| มากะเกณฑ์กวดการ | เร่งเร้า | |
| หมายตามทเบียนบาญ | ชีชื่อ คนนา | |
| ใครขาดเฆี่ยนขับเข้า | ค่ายป้อมประจำซอง | |
| ฝ่ายคนธรรพ์ณุราชแค้น | คอยสาร ตอบเฮย | |
| ไม่ส่งตามหฤไทยทยาน | ยิ่งกริ้ว | |
| รับสั่งมาตยหมู่มาร | หมายประกาศ เกณฑ์แฮ | |
| เทียบรถคชเข้าริ้ว | รีบดั้นเดินขบวน | |
| เสียงลั่นพิฦกก้อง | โกลา หลแฮ | |
| ชนชาติอรัญวา | หวาดร้อง | |
| จูงหลานลูกลากถลา | หลบแล่น เตลิดแฮ | |
| อสุรทัพเลยล่วงท้อง | ท่งเข้าเฃตรนคร | |
| ผาดเหนปรางมาศแม้ | เมืองอินทร์ | |
| สามยอดเยี่ยมเมฆิน | ค่อนฟ้า | |
| ให้อยุดรถอสุริน | รวมทัพ | |
| สั่งราชโอรสกล้า | กลาดล้อมเวียงพลัน | |
| พลเมืองสามารถสู้ | ซัดสาตร ลงเฮย | |
| สัปรยุทธต่างตายกลาด | เกลื่อนกลิ้ง | |
| พลมารขับชัางชาติ | ชนะศึก | |
| ไสกระแทกดิ่งทิ้ง | ย่อท้ายแทงกำแพง | |
| ทหารน่าที่จ้อง | จุดชนวน | |
| ปืนตับรับรบขบวน | ทัพชัาง | |
| ยิ่งยิงยิ่งวิ่งสวน | ควันแล่น ทลวงแฮ | |
| แทงประตูลู่ล้าง | แหลกล้มลุยทลาย | |
| กองทัพนับหมื่นเข้า | ในนคร | |
| ไล่พิฆาฏราษฎร | ดื่นดิ้น | |
| ที่เล็ดลอดเหลือมรณ์ | จับมัด มานา | |
| เก็บริบราชรบาทว์สิ้น | ต่อยซ้ำทำลาย | |
| องค์ท้าวไกยเกษไท้ | เธอชรา | |
| งันงกตกแท่นถลา | ลุกล้ม | |
| ฉวยได้อ่อเตี้ยพา | โดนพวก สนมแฮ | |
| คิดว่ามารคลานก้ม | ภักตร์ร้องมองทาง | |
| ภอมีพระสติตั้ง | ดำรง องค์เอย | |
| พาพระอรเอกอนงค์ | นาฎเต้า | |
| ออกจากปราสาททรง | รถรีบ เสดจนา | |
| ถึงพระโควินท์เข้า | กราบก้มกรรแสง | |
| แสนสนมสนั่นร้อง | ชุลมุน | |
| หลวงแม่จ่าจอมคุณ | คั่งค้าง | |
| พนลวันวิ่งพลันผลุน๒ | ตามเสดจ | |
| ถลาลุกคุกคลานบ้าง | บ่นเพ้อรำพรรณ์ | |
| บ้างผ้านุ่งห่มสิ้น | สมประดี | |
| เครื่องแต่งตกกระจกหวี | เหวี่ยงกลิ้ง | |
| ยัดเยียดเบียดเสียดสี | เสียงกรีด เกรียวแฮ | |
| ตามไม่ทันท้าวทิ้ง | เที่ยวร้องรอบเวียง | |
| ฝ่ายพระยายักษเข้า | วังใน | |
| รับสั่งให้หาไกย | เกษท้าว | |
| อมาตยทูลว่าท้าวไทย | เธอประลาศ แล้วนา | |
| เกรงพระเดชจอมด้าว | เสดจด้นดำเนิน | |
| ฟังทูลอสุรท้าว | เธอทรง สรวลเฮย | |
| เสดจที่แท่นอลง | กฎพร้อย | |
| ดำริห์เรื่องรณรงค์ | รบชนะ | |
| ได้สนมน้อยน้อย | นึกยิ้มยามรวย | |
| พระโอรสอาจรู้ | บิตุเรศร์ | |
| ประทับประธมร่มเสวตร | ฉัตรชั้น | |
| เสรจเที่ยวทอดพระเนตร | นางนัก สนมนา | |
| เหนสอื้นอัดอั้น | อกโอ้สงสาร | |
| พระกรายกริ่มตรวจหน้า | นางสนม | |
| ยามโศกยังสวยสม | สิ่งเศร้า | |
| จึ่งปลักปลอบชอบชม | เชิงแปลก ปลาดแฮ | |
| ขยับยุดนุชหนีเข้า | สู่ห้องสองเขษม | |
| เสนีกับสี่ท้าว | ปฤกษา กันเฮย | |
| จะคิดฬอลวงมหา๓ | ยักษไว้ | |
| คอยท่าทัพอยุทธยา | จวนยก พยุห์แฮ | |
| ภอคิดเสรจสบได้ | ช่องเข้าทูลอสูร | |
| คราวฤดูดอกสร้อย | กุสุมาลย์ | |
| แสนสอาดอุทยาน | ใหญ่กว้าง | |
| ครั้งก่อนพระโองการ | ไกยเกษ | |
| เสรจประทับประธมค้าง | ค่ำร้องศักระวา | |
| ท้าวฟังรับสั่งให้ | เกณฑ์ขบวน | |
| จะเสดจประพาศสวน | ดอกไม้ | |
| อสรรับสั่งจวน | ริบจัด แห่แฮย๔ | |
| พร้อมเสรจตามสั่งไท้ | ท่าท้าวทางฉนวน | |
| ฝ่ายคนธรรพ์ณุราชเจ้า | จอมอสูร | |
| แสงหิรัญเรืองจรูญ | รุ่งฟ้า | |
| พระทรงราชรถยูร | ยาตรอุท ยานเอย | |
| พร้อมหมู่มุขทุกหน้า | แน่นทั้งนางใน | |
| เสดจถึงสวนสั่งให้ | เกณฑ์ขบวน พลเฮย | |
| รายรอบขอบเฃตรสวน | เสรจแล้ว | |
| เธอเสดจเที่ยวทบทวน | กลับพลับ พลาแฮ | |
| ทรงประทับแท่นแก้ว | ตรัสด้วยนางใน | |
| ฝ่ายอนงค์แน่งน้อย | นางเสนอ | |
| เข้าหมอบเคียงบำเรอ | ร่ำพร้อง | |
| ทำเลศฬ่อหฤไทยเธอ | ทอดสนิท | |
| เล่นมโหรีร้อง | ดอกสร้อยซ้อมละคร | |
| ท้าวทอดพระเนตรฟ้อน | ฝูงอนงค์ | |
| แลตลึงลืมองค์ | ออกเต้น | |
| พระรำร่ายไล่วง | เวียนรอบ โรงแฮ | |
| ดำรัสล้อคลอเคล้น | คลั่งด้วยนางใน | |
| หลายเวรเล่นเลิกแล้ว | จากสวน | |
| รับสั่งให้เดินกระบวน | แห่ห้อม | |
| เสดจพระราชวังจวน | เจียนพลบ | |
| สาวสุรางค์ต่างล้อม | ลาศเข้าคืนนคร |
เนื้อความกล่าวถึงนายด่านนำสารท้ารบมาถวาย ท้าวไกยเกษจึงสั่งเสนาทหารให้ประจำการค่ายรบ แล้วให้อาลักษณ์ส่งสารไปแจ้งข่าวแก่กรุงอยุธยา ฝ่ายท้าวคนธรรพ์บันดาลโทสะ เมื่อไม่มีสารตอบกลับจากเมืองไกยเกษจึงนำไพร่พลเข้าโจมตี เมื่อเข้าถึงกำแพงเมืองไกยเกษ จึงสั่งให้วิรุณพัทล้อมเมืองไว้แล้วตนเองเข้าตีเมือง ท้าวไกยเกษและมเหสีไปขอความช่วยเหลือจากพระฤษีโควินท์ ท้าวคนธรรพ์เข้ามาถึงเขตวัง ฝ่ายใน ได้ทราบว่าท้าวไกยเกษหนีไปแล้วจึงเข้าครองวังและบรรดาสนมทั้งหลาย ฝ่ายเสนาอำมาตย์เมืองไกยเกษปรึกษากันว่าจะใช้กลอุบายถ่วงเวลาให้ท้าวคนธรรพ์อยู่ในเมืองจนกว่าทัพจากอยุธยาจะมาช่วย เมื่อสบโอกาส เหล่าเสนาอำมาตย์จึงทูลท้าวคนธรรพ์ว่าอุทยานเมืองไกยเกษมีบริเวณกว้างใหญ่ไพศาลงดงามยิ่งนัก วันต่อมา ท้าวคนธรรพ์จึงขึ้นรถทรงไปชมอุทยานพร้อมด้วยทัพทหาร บรรดานางสนมทำอุบายเอาอกเอาใจจนท้าวคนธรรพ์หลงเพลิดเพลิน